Laatste weken in Venezuela.

Goed, het is alweer een eind geleden dat ik nog eens iets geschreven heb, vandaar dit bericht.

Ik ben nog steeds in Venezuela, in Maracaibo meerbepaald, de heetste stad op Aarde. Vandaag een frisse dag want het is bewolkt (41 graden). Venezuela is een ongelofelijk mooi land maar de schoonheid gaat jammergenoeg gepaard met extreme hitte, gevaar, extreme armoede, … Ik heb verscheidene arme landen bezocht tot nu toe maar Venezuela is zeker het land waar de kloof tussen arm en rijk het grootst is.

Wat is er zoal gebeurd in de voorbije weken? Ik kan me niet meer alles herinneren maar ‘k zal toch proberen…

– Mijn rijke leerling José doet aan Team Penning. Hij nodigde ons uit om eens naar een wedstrijd te gaan kijken. Het spel gaat alsvolgt: In de arena worden 30 koeien opgesteld met een nummer (0 tot 9). Er zijn dus drie nummers 0, drie nummers 1 etc. Drie ruiters betreden de arena bij het einde en bewegen richting startlijn. Wanneer het startsein wordt gegeven, wordt de ruiters een nummer gegeven, 3 bijvoorbeeld. De ruiters moeten vervolgens de drie koeien met nummer 3 isoleren en ze naar het andere eind van de arena brengen. Het team met de kortste tijd wint. Team Penning gaat gepaard met barbecue, cowboybotten en -hoeden en whiskey. Het was wel eens de moeite.

– 2 Franse Couchsurfers kwamen op bezoek. We bouwden wat feestjes (Clément, een andere Fransman die hier woont, was jarig) en gingen een weekje naar het Venezolaanse Andesgebergte. We hebben ook gebarbecued bij het zwembad met een rum-perzik in de hand. Een leuke ontmoeting!

De frisse lucht van de bergen heeft me deugd gedaan. We zijn  naar een lagune op 4000m hoogte geweest, een andere warmwaterlagune op 3500m, we hebben met herders gebabbeld en zalmforel recht uit de rivier gegeten. Het was eens goed om van de gekheid en de hitte van Maracaibo te kunnen  ontsnappen.

 

– Ik geef nog altijd lessen. Nu echter enkel nog privé, gezien ik mijn job in het instituut heb opgegeven. Ik kon het niet meer verdragen om 40 uur per week te werken voor 200 euro. Bovendien ben ik hier binnen een maand toch weg… 1 nachtje Alpro is hier 1 maand lesgeven…

– Ik heb een nieuw digitaal fototoestel gekocht. Een raar economisch gedoe hier. De officiële dollar is hier 4.3 Bolívar waard. De dollar op de zwarte markt is echter 8.5 Bolívar waard. Ik heb dollars gekocht op de zwarte markt hier en zo een camera aan de helft van de prijs kunnen kopen. Zo werkt dat hier. Kan er mij dat eens iemand uitleggen? Ik begrijp het echt niet.

 

Geen idee waar ik volgende maand zal zijn. Het enige wat ik weet is dat ik op 9 september zeker in Sao Paolo zal zijn om met Thomas Clauw steak-béarnaise te gaan eten en porto te gaan drinken. Jammergenoeg zal mijn trouwe reisgenoot Simon Dewulf er dit jaar niet bijzijn. Hij verkiest immers een weekendje Durbuy boven een maand Brazilië. Succes met je thesis, Simon.

De groeten Thuis.

Ramses